|
Gezien het succes van de originele Kapitein Zeppos reeks, kan men zich afvragen waarom
het vier jaar duurde alvorens een vervolg werd gemaakt. De reden blijft onduidelijk al moet men er rekening mee
houden dat de BRT zich financieel slechts één jeugdserie per jaar kon veroorloven. Indien de makers onmiddellijk
de productie van een tweede reeks hadden gestart, had dit een onlosmakelijke impact gehad op de variëteit aan
jeugdseries, één van de BRT's sterke punten. Om welke reden dan ook, het was pas in 1968 dat het Molenhuis opnieuw
bezocht werd.
 In
tegenstelling tot de eerste reeks die opgebouwd werd rond één verhaallijn, werd de nieuwe reeks opgesplitst in twee
afzonderlijke plots van telkens 8 afleveringen. De reeksen kregen als titel
De Eglantier en Tweng (de naam van een
vredesorganisatie). Voor de gemakkelijkheid worden deze reeksen, hier op
Avonturier, aangeduid als Reeks Twee
(De Eglantier) en Reeks Drie (Tweng). Desondanks kunnen ze als één geheel beschouwd worden, ze werden onmiddellijk
na elkaar geproduceerd en delen hetzelfde productieteam. Ze werden ook na elkaar uitgezonden gedurende 16 opeenvolgende
weken.
Net zoals bij de eerste Kapitein Zeppos serie (1964), werden de verhalen geschreven door Lode de Groof, was de
productie in handen van Rik Van den Abbeele en werd het geheel gerealiseerd door Bert Struys. Eén opmerkelijk verschil
met de originele serie is het feit dat Senne Rouffaer niet langer de regie op zich nam, hij werd vervangen door Jef
Demedts. De centrale cast werd gevraagd om opnieuw hun rollen op te nemen: Senne Rouffaer als Kaptein Zeppos, Raymond
Bossaerts als Ben Kurrel, Cyriel Van Gent als Gust en Henriette Cabanier als Ben's grootmoeder. Vera Veroft die in de
reeks uit 1964 Ariane Despinal vertolkte, keerde terug in deze rol maar nu als de vrouw van Kapitein Zeppos. Enkele
nieuwe gezichten werden toegevoegd aan de cast: de slechterik Clovis (Alex Cassiers), Hugo en Frank Brems
(respectievelijk vertolkt door Jackie Morel en Senne Rouffaer's zoon, Bruno) en de enigmatische Tante Cara,
geportretteerd door Cara Van Wersch. De laatste kreeg dezelfde rol toebedeeld in Tweng.
 In de
vier jarige tussentijd blijkt de serie een ware stilistische metamorfose te hebben ondergaan.
De Eglantier is
duidelijk excentrieker dan de originele serie, misschien speelt hier de invloed van de ontzettend populaire
Britse tv-serie, De Wrekers (The Avengers). Tweng
ging verder op deze ingeslagen weg, meer daarover op de pagina's van
reeks drie.
De karakters in Belderbos waren rechtlijnig terwijl deze in
De Eglantier eerder de karakteristieken van stripfiguren
vertonen, van lichtjes bizar tot vrij excentriek. Evenzo is, in
vergelijking met originele reeks, de plot die draait om een
schilderij, "De Eglantier", veel lichtvoetiger met een sterk
komische ondertoon. Bovendien verplaatst kapitein Zeppos zich
nu in een amfibiewagen, een
Amphicar. In de serie zien we
Senne Rouffaer regelmatig achter het stuur, varend op het Belgische
kanalennetwerk. De wagen zou door het publiek onlosmakelijk
verbonden worden met het karakter, hij was voor Kapitein Zeppos wat
de groene Bentley was voor John Steed.
Net als bij de eerste serie werd er veel gefilmd op locatie. Een
cameraploeg schoot onder meer beelden in Gent, een bruisende Vlaamse stad daterend uit de middeleeuwen.
De scènes rond Ben's nieuwe flat werden opgenomen in de stad en in episode vier zien we Kaptein Zeppos
in zijn Amphicar varen op een van de kanalen naar het centrum.
Spijtig genoeg werden de tweede en derde reeks van Kaptein Zeppos nooit
gedubd (of ondertiteld) in het Engels, eigenlijk een schande voor de Engelstalige fans. De eerste reeks was
succesvol in het Verenigd Koninkrijk en gaf zelfs aanleiding tot een vertaling van de Groof's roman. Evenwel,
in de late jaren zestig toen deze reeksen werden gemaakt, was de BBC zich volop aan het voorbereiden op
kleurenuitzendingen op beide kanalen. Het feit dat Kaptein Zeppos in zwart-wit werd opgenomen, zal ongetwijfeld
in het nadeel hebben gespeeld. Bovendien was het einde in zicht voor de populaire BBC kinderreeks
Tales From Europe (soms uitgezonden onder de noemer Tales From Overseas), in mei 1969 viel het
doek. De BBC vraag naar Europese jeugdprogramma's was sindsdien sterk gedaald. Betreurenswaardig want er
waren ongetwijfeld veel Britse kinderen die al te graag de nieuwe avonturen van de Kapitein hadden willen
zien, maar het mocht niet zijn.
In België was dit echter, terecht, van weinig belang, de serie werd er uitgezonden
met een enthousiast publiek aan kijkers. Louis de Groof paste de reeks opnieuw aan tot een roman en
De Eglantier werd meermaals heruitgezonden op de BRT (later VRT) in 1975, 1985 en 2004. De meest
recente uitzending kaderde in de programmatie rond 50 jaar televisie.
|
